Her nasip vaktine esirdir ! Yeniay Koç’ta !

Biliyorum şu aralar içgüdüsel olarak ne istiyorsanız, zararını/yararını düşünmeden peşine takılasınız geliyor o isteklerinizin. Karşınıza çıkan her engeli, zarafet şöyle dursun kaba-saba aşasınız, sizi durduran her neyse yıkarak geçesiniz geliyor. Durdurulamıyorsunuz. Fena tetikleniyorsunuz, biliyorum. Çünkü Güneş Koç’a girdi gireli, evrende bir saçma coşku var ve bu coşku ne havanın aslında hala soğukluğunu dinliyor, ne de “bir dakika önce bir alışalım ortama” düşüncesini takıyor. Yeni döngünün ilk ateşi bu, kıpırdıyoruz artık, alevleniyoruz, Güneş’i yükseltiyoruz. Bir çocuk gibi içimizden geleni hemen de o an oldurmak isteğimiz bundan hep.

Yetmiyor, 5 Nisan Cuma günü saatler 11:40’ı gösterdiğinde, bir de Güneş’i Ay ile buluşturup YENİAY’a varıyoruz. Bundan sonra betondan bile çıkmaya cesaret eden çiçeğin gücünü kutsamak zamanıdır artık. “Başlarım geçmişine, yeni mevsime ulaşmışım ben, hiçbir şeyi dinlemem, yeniyi yeniden yazarım” hallerine giresimiz var, biliyorum. Dilerim yazın o yeniyi, ama engellerle karşılaşma potansiyelimiz de var, hep beraber farkında olalım isterim.

Her şey daima ve hep ve şüphesiz doğru zamanda olur. Bir şeyi olduramadığımızda “olmadı ya bu hayat” demesi öyle kolay ki, öyle kolay ki kendini düşürmek, çok kolay öfflemek-pöfflemek. Sonra ver elini mutsuzluk. Ne zamana kadar, başka bir şeyi oldurana kadar. Ne güzel tuzakların var ah hayat ! Nasıl da yaşlandırıyorsun bizi tuzaklarına düşürüp. Oysa, oldurduğumuzun, olduramadığımızdan farkı yok. İkisi de hayat, ikisi de deneyim, ikisi de olması gereken, ikisi de seni sen yapan ve sana seni anlatan şeyler.

Bize alıştırılmış bir söz var, içinde pek bir teslimiyet barındırıyor : “hayırlısı böyleymiş demek”. Kullanıyoruz çoğumuz. Azıcık başarısızlığı kabullenmek içeriyor olabilir içinde, hatta içine düştüğümüz mutsuz zamanlardan mutlu zamanlara geçiş süresini de azaltabilir bu cümle, ama ben yine büyüklerimden alıştırılmış olduğum şu cümleyi diğerinden daha etkili buluyorum : “HER NASİP VAKTİNE ESİRDİR YAVRUM” ! Bak bu cümle mesela benim yaşam enerjimi düşürmüyor, şimdi olmayan gelecekte olmayacak demek değildir gibi geliyor bana. İçinde teslimiyet de var, umut da ! Nasibime erişmek için beni daha da cesaretlendiriyor. “Olmadı n’apalım” olumsuz cümlesine nazaran, “kısmetime hizmet edeceğim” mesela daha olumlu geliyor.

Farkında olalım ya da olmayalım, gökyüzü çentiği aşağı-yukarı altı ay kadar önce attı aslında. Oğlak Burcu’nda gerçekleşen Güneş Tutulması ile birlikte değiştirmemiz gereken yön belirlendi. Bazılarınız ulaştı, bazılarınız belki de bu yeniayla beraber ulaşacak. Belki bazılarınızın hala vakti var. Belki de olan oldu ve siz hala mutsuz hissediyorsunuz ya da ne olacaksa olsun artık sabırsızlığında isyanlardasınız. O zaman şu hikayeyi tekrar hatırlamakta fayda var :

Köyün birinde bir yaşlı ve fakir adamın dillere destan bir beyaz atı varmış. Kral yaşlı ve fakir adamın bu atına bir servet teklif etmiş ama adam “o benim dostum” demiş, “insan dostunu hiç satar mı” deyip satmamış. Köylü, yaşlı adama hayret etmiş, atı satsa zengin olacakken nasıl böyle bir şey yaptığına inanamamışlar. Sonra bir sabah bir bakmışlar ki at yok. Köylü bu sefer de yaşlı adama “bak gördün mü ettiğin salaklığı” demiş, “şimdi atın da yok, paran da” demiş. Yaşlı adam “karar vermek için acele etmeyin, bu sadece kendinizce yorumunuz, atımın olmaması benim şansım mı şanssızlığım mı bilemeyiz” demiş. Köylüler gülmüşler. Aradan bir zaman geçmiş ve at geri dönmüş, üstelik yanında 12 vahşi at daha varmış. Köylüler yaşlı adama hak vermiş, “başına talih kuşu kondu, şimdi onlarca atın var” demiş. Yaşlı adam yine “karar vermek için acele etmeyin, bunun da benim için bir şans mı şanssızlık mı olduğunu bilmiyoruz” demiş. Köylüler yine gülmüşler yaşlı adama. Biraz zaman sonra vahşi atları terbiye etmeye çalışan yaşlı adamın tek oğlu attan düşmüş ve bacağını kırmış. Köylü “yine haklı çıktın, başına bir felaket geldi, sana bakan tek oğlun vardı, o da şimdi bakıma muhtaç oldu” demiş. Yaşlı adam da “siz erken hüküm verme hastalığına tutulmuşsunuz, bu durumun da iyi mi kötü mü olduğunu bilemeyiz” demiş. Köylü artık hiçbir şey söylememiş. Birkaç zaman daha geçmiş ve ülkelerine büyük bir savaş açılmış, eli silah tutan tüm sağlıklı erkekleri askere almışlar. Yaşlı adamın oğlu, ayağı kırık olduğu için orduya gitmemiş. Köylü yinelemiş, “sen yine haklı çıktın, bizim çocuklarımızın hepsi askere gitti, seninki yanında, ne kadar talihlisin” demiş. Yaşlı adam şu nasihatle tamamlamış hikayeyi :

“Acele karar vermeyin, hayatın sadece küçük bir bölümüne bakıp tamamı hakkında bir yargı oluşturmayın. Karar, aklın durma halidir. Karar verdiğiniz zaman akıl düşünmeyi bırakır, dolayısıyla da gelişim durur. Buna rağmen akıl, insanı daima karara zorlar. Oysa gezi asla sona ermez. Bir yol biterken yenisi başlar. Bir kapı kapanırken, başkası açılır. Bir hedefe ulaşırsınız ve daha yüksek bir hedefin de hemen oracıkta olduğunu görürsünüz”.

Lao Tzu’dan alıntıladığım bu hikayedeki sükuneti dilemeli herkese bu yeniayda. Oldurabilmenin şans mı şanssızlık mı olduğunu bilmediğiniz bir senaryonun üzerinde çok durmamalıyız. Hayat bir akış olduğu kadar, o akışta gelişmeye de niyet etmeliyiz bu yeniayda.

Koç ateş elementi. Kanlandı bitimiz biliyorum.

Koç’un yöneticisi Mars. Mars demek savaş demek. Tetikleniyoruz, sabırsızlanıyoruz, biliyorum.

Mars demek vücudumuzdaki kan demek. Durdurulur mu hiç kan akışı ? Her durumda, ne olursa olsun, nasibinize giden yolda, her ne engelle karşılaşırsanız karşılaşın o nasip nasıl olsa sizindir, günü elbet gelir.

Yeniay yeni başlangıç ya, yine yazı kalsın bir yerlerimizde, dilekleri not etmeye de ateşlenin dilerim.

Sevgiyle,

Çağla Akgün