Şereflendirilmiş Venüs’üyle göğün dolunay hali hepimize güzellikler getirecek, felaket inanıyorum. Çünkü Venüs sahnedeyse, Jüpiter’le aynı elementteyse, bir de Güneş’in kalbindeyse, can verir, güzellik verir, rızık verir, aşk verir, buna inanıp deneyimlemeden ölmemeli. Jüpiter’in bir çocuğu gıdıkladığını düşün, Venüs’ün bir kadını parlattığını hayal et. Güneş’i kalbine yerleşmiş gibi hisset, Ay’ı gülüşüne sığdır, sonrası AŞK zaten !
Aslan, altındır, kalbi altındır, kendi altındır. Ondandır zenginliği. Paranın özünde bir sevgi enerjisi olduğunu bilir. Bu sebeple Aslan Yeniayı’nda bundan ilham alıyoruz ve içinizden gelen yola çıkarken “sevgi olmadan asla” motivasyonunu benimsiyoruz. Özgüveninin kaynağıdır sevgi, cümleten kucaklıyoruz.
En sevdiğim soru cümlesi : “ben bunu neden yaşıyorum ?”. İnsana kendini gözlemlemesi için inanılmaz kapılar açar bu soru ve hangi kapıdan içeri girersen gir, kendinle yüzleşirsin, duruma kabul verirsin, neyi sevip-sevmediğini anlarsın. Böylece hayatı yeniden seçersin ve geçmişi kabul ederek ve şimdiye gelerek, yüzünü geleceğe çok daha umutlu çevirirsin.
Her zaman yapabiliyor muyuz ? Yapamadığımız da oluyor pek tabii.
Diyorum ki; hayat değişiyor. Elbette her değişim bir kaosu da içinde barındıracak. Bu hep böyleydi, hatırlayın. Derli toplu bir evin altı üstüne gelmiş ve siz kapıyı çekip çıkarak kaçabilemezsiniz. Kaçtığınız dağınıklık nereye giderseniz gidin arkanızdan gölgeniz olur. Şöyle bir durun, yığınları uzaktan seyredin önce, sakinleşin ve nereden başlayacağınızı düşünün. Size hizmet etmeyen neleri çöp torbasına koymanız gerekiyor, son kullanma tarihini çoktan geçirdiğiniz ve fakat hala ağırlığınca duran her ne/kim/duygu varsa vedalaşın. Şu an bu dünyaya aitsiniz ve hala hayatta olduğunuza göre, kütlenizi koruma güdünüz bilgeliğinizin içinde gizli zaten. Tabii ki bilgeyiz, hepimiz dünyaya gelirken kozamızdan çıkmanın yollarını öğreneceğimizi bilerek geldik. Büyümek için buradayız. An o an ki, kendimizi doğuruyoruz. Ömür boyu hamile kalacağımızı düşünmüyorsunuz herhalde.
Değiştiremeyeceklerimiz olacak, malum tutulma kapıyı araladı. O zaman kabullerimiz artmalı ki, yeni olana yüksüz bir geçiş yapalım. Bunu yapmanın tek bir yolu var; sahip olmadıklarınla dövüneceğine, sahip olduklarınla övün, şükürlerini sahibine ulaştır. Teşekkürlerinde cimri olma. Her durumun içindeki iyiyi gör. Tipsiz bir fare bile ne sevimli hale gelebiliyor, hayatına yorum kat. Bu dolunayı fırsat bil, seni her ne büyütecekse, başımla beraber de.
Her şey bir yana; iletişmek her şey bu yeniayda. Danışalım, fikrimizi masaya yatıralım, fikir de alalım, öğrenelim, eğitelim kendimizi. Bol bol sosyalleşelim. Beden de zihin de durmasın. Yazalım-çizelim. Konuşalım, haberleşelim. Mesajları iyi okuyalım. Kibirli bilgiden uzak duralım.
Ben şunu biliyorum mesela, gelecekten beklediğim haber, tam da şu an benim yaratımımda aslında. Bir takım ritüeller ardı, bir dua söyler, kelamları kaleme döker, okurum, sonra olur. Önce kendimi ikna etmem gerektiğini, sonra evrenin de buna ikna olacağını biliyorum.
Hoş gelsin hayatımıza her yeni…
Daha çok gördüklerimize inanmayı seçeriz fakat görmeyip de hissettiklerimizle de ilgilenme vaktimizin gelmiş olduğunu anlarız Akrep dolunaylarında. Böylece huzurumuza bir nifak sokulur. Çünkü görmeyi seçmediğimiz karanlıklarımıza ışık tutmaktadır gökyüzü. Bundandır ki, prensibi “savaşmak” ve “yok etmek” olan MARS’ı sahneye almamız gerekiyor. Gri alanlarımızı yok etmek, siyah ya da beyaz alanlarımızı netleştirmek üzere savaşa giriyoruz. Savaşta ya ölürsün ya da doğarsın. İkisi de başka biri yapacak bizi.
Bu “aşk” ve “para” biliyorsunuz, nefsimizi en zorlayan konular. Venüs göründüğü kadar masum değil anlayacağınız. Astroloji’de de kendisi maddi ve manevi değerlerimizi anlatıyor. Jung, psikolojik olarak incelemesinde gölge yönüyle Venüs’ün zevk düşkünü, acımasız, gaddar ve aldatmaya müsait özellikleriyle yüzleşmedikçe bütün olmayı başaramayan insan tipine de dem vurmuştu zaten. Haksız olduğunu sanmıyorum. Venüs’ün özü iyi belki ama o öze ulaşırken kendini düşürmesi gerekmiş belli ki. Işık ve karanlık kardeş olarak işlenmişse mitlerde, bir orta yol, bir denge bulmakla yükümlüydü belki de.
Yetmiyor, 5 Nisan Cuma günü saatler 11:40’ı gösterdiğinde, bir de Güneş’i Ay ile buluşturup YENİAY’a varıyoruz. Bundan sonra betondan bile çıkmaya cesaret eden çiçeğin gücünü kutsamak zamanıdır artık. “Başlarım geçmişine, yeni mevsime ulaşmışım ben, hiçbir şeyi dinlemem, yeniyi yeniden yazarım” hallerine giresimiz var, biliyorum. Dilerim yazın o yeniyi, ama engellerle karşılaşma potansiyelimiz de var, hep beraber farkında olalım isterim.
Saatler 04:42’yi gösterdiğinde Ay, Güneş’in tam karşısına geçiyor ve dolunay gerçekleşiyor. Gerginiz ve her şeyin farkındayız. Öyle o haliyle geçinip-gidemez haldeyiz. Teknik olarak nasıl çıkacağımızı biliyor olup, ya-pa-ma-ma hastalığına yakalanmışız tadında bir dolunay yaşıyoruz. Bütün haşmetiyle cillop gibi eşsiz güzellikte Ay yukarda ama, gel gör ki karşısına “kendin değilsin, uyan” diyen Chiron’la kavgada. Yani kendini seçmezsen yaralarım seni manifestosu çekiyor gökyüzü.
