gökyüzü der ki
On iki burç içinde neden bir tasarım harikası olan burcu bulur ki bu gerilim ? İnsanın “ama bu haksızlık” diyesini getiriyor. İsyanlarda haksız değiliz. Birbirimize günlerce Terazi zarafetiyle bunu hak etmediğimizi ağlaya ağlaya anlatabiliriz. Küfür kıyametle de değil, kelimeleri özenle seçilmiş eski İstanbul hanımefendileri beyefendileri gibi dökebiliriz içimizi. Ama bunun bize bir faydası olmayacak ne yazık ki !
Gerçekten bazen bu dünyada bir ceza çekiyormuşuz gibi hissederiz. Adem & Havva’ya niye bizi bu dünyaya düşürdüler diye hayıflanan sadece ben değilimdir herhalde. Ruhun bedene hapis hayatlar yaşadığı şu evrende bazı şeyleri bir bulmaca çözer gibi bulmaya gönderilmiş gibiyiz hepimiz. Hepimiz hazine avcılarıyız. Bazılarımız ne aradığını bilirken, bazılarımızsa sürü psikolojisi içinde kendini güvene aldığını sanarak ömürler tüketiyor. Sınırlı düşünebilen varlıklar olarak çok boyutlu/farklı bakış açılarını çoğu zaman göremiyoruz. Sonra olanlar olduğunda da, gelsin ağır yüzleşmeler, büyük hesaplaşmalar. Kalıplaşmış olanın dışına çıkmaya nasıl cesaret edeğizler, bir düzen içindeyken onun yıkımı karşısında nasıl tepki vereceğizler dönedururken zihinde, bir de bakarız ki yeniye geçiş hızımız ışık hızıyla yarışmış da, bırakıvermişiz kendimizi yeni düzene, yeni umutlara, yeni farkındalıklara.
Burada kolay olanı seçemeyeceğiz maalesef. Dayanıklılığımız mutlaka test edilecektir. Aynı şeyleri yaşayıp farklı sonuçlar elde edemeyeceğimizi artık öğrenmiş olmalıyız. Kolay olmayacak ama uzun zamandır da görmek istemediğiniz gerçeklere kapıyı yine sizin açtığınızı anlayacaksınız. Zaten hiçbir şey sizin dışınızda gelişemez. Tiksindiği çocuklarını gömen Uranos, yerini çocuklarının alacağı korkusuyla onları yutan Kronos, aslında sonlarını hep kendileri hazırladı. Şimdi bize de gökyüzü tarafından karmalarımızı çözme şansı veriliyor aslında. Bilgelik yoluna giriş bileti diyelim. O sorumluluğu üstlenebilme cesaretini gösterebilmeliyiz, böylece hayatımızı Oğlak sağlamlığıyla garantiye alma şansı doğacaktır muhakkak. “Yok yapamayacağım ben” zayıflığı gösterenin sonu iyi değil, tutun aklınızda.
Taşınıyoruz. Toplanın. Kolilere eşyalarınızı koyarken bazılarıyla ayrılacaksınız, gülümseyin anılarınıza. Teşekkür edin sizi siz yaptığı için, iyi ki kesiştiğiniz için. Gökyüzündeki YENGEÇ vurgusuna güvenin. Su elementinin öncüsü YENGEÇ’te bir gökyüzü olayı gerçekleştiğinde, gözler AY’a çevrilir. Büyüleyicidir Ay. İyileştirir. Kabul edin şifayı. Ay ışığı ile yıkanın. Arının. O en güvenilirdir. Size hayat verecektir, koruyacak, kollayacaktır. Sığınağınız olacaktır. Aslında karanlıktaydık ve aydınlığa açılıyoruz artık. 21 Haziran demek, ışığın tam olarak hakim olduğu an demek, “insanlığa açılan kapı” olarak da bilinir. Korkulur mu ışıktan hiç ? Üzülmeyin, ölmüyoruz, aksine doğuyoruz.
Düşlerimizin sınırsızlığı bir tarafta, inandıklarımızın ne kadar gerçek olduğu sorusu bir tarafta, biz ortada bir yerde ve hangisine yakın durmalıyız bilemediğimiz çılgın bir kararsızlığın tam göbeğindeyiz bu tutulmada. Sizi bilmem ama ben Zeus’un gök gürültüsünden korkarım, sinirli bir tanrının gazabı cümle alemimizi büyük yaşam tehditleriyle yüzleştirir. Nasıl az hasarla atlatırız sorusunun cevabı GÜNEŞ’tedir. Güneş İkizler’de, yani “MERKÜRYENLİK” kazanır. Yönü bilgi/bilim olan kendini güvene alır. Analiz edip, çözümü olan denklemlere dayalı, mantıklı olanı seçip, önce kendimizi sonra evrenimizi ikna etmeye hareketlenmekten başka çıkış yolu görmüyorum ben. Bunu yapan, Zeus’un kıyamadıkları listesine adını yazdırır derim ben…
Duracağız ! Derin derin nefes alıp, sakinleşeceğiz. Yeniden değerlendireceğiz. Kitaplar karıştıracağız gerekirse. Bazı şeyleri hatırlamak için yakın çevremizle iletişim kuracağız. Etrafımızdaki İdris’lerden, Hermes’lerden, Thot’lardan bilgi isteyeceğiz, işin iç yüzünü öğrenmeye çalışacağız. Kendimizi gözlemlerken neden-sonuç ilişkisi kuracağız. Bakacağız. Kafamızı gökyüzüne kaldıracağız. Bir daha bakacağız. Belki görmüyoruzdur, dinlemiyoruzdur, gözümüzün önündedir belki, fark edemiyoruzdur. Bir daha bakacağız. Nasıl da kusursuz her şey aslında, elbet anlayacağız. Sinirlenmeyeceğiz, sinirleniyorsak bir şeyler bize, bizi aynalıyorlardır belki, mutlaka bir ilişki kuracağız. Neyi tanımadık da tanımamız gerek, bir düşüneceğiz. Kendimizle iletişeceğiz. Elbet göreceğiz.
Ortalık karışınca, neyi neden yaptığımız bizi tatmin etmemeye başladıkça, kaos kol gezdikçe, amaçsız, geleceksizmiş gibi hissettikçe aslında farkına varmamız gereken şey, aynı yerde aynı kişi olmanın artık bize hizmet etmediğidir. Şimdi, hepimiz bir Akrep’iz, ve karanlığa gözlerimiz alıştı, artık detaylara hakimiz. Karanlığın içindeki ışığı fark ediyoruz. O halde bu dolunayı sancının sonu, doğumun başı olarak görmek çok yeterli bir sebeptir. Ölünmeli, yeniden doğulmalıdır. Değişim zamanıdır.
Güney Ay Düğümü’müze genelde çekiliriz, çünkü alınmış dersler vardır, bildiğimiz yerdir, güvenli bölgemizdir. Bilmediğimize gitmek çoğumuz için korkutucu gelebilir fakat güvenli bölgede kalmak da bizi geliştiremez. Bilmediğimize gitmek, aksiyonları cesaretle alabilmek, yönümüze doğru bizi ne beklerse beklesin adım adım ilerlemek görevimizdir. Bu sebeple ileriye/geleceğe/kadere yol almamız, Kuzey Ay Düğümü’ne doğru hayatımızın amacını gerçekleştirmek üzere tetiklenmeliyiz.
Boğa yeniayında yeni aydınlanmalar yaşayacağız şüphesiz. Uranüs böylesi sahnedeyse, o uyanış bazen fırtınalı/elektrikli/kopmalı/ayrışmalı olabilir. Bundan korkmamalıyız. Hepimiz sanatçıyız, kendi hayatımızın yaratıcılarıyız. Hangi sanatçı eserini yaparken korktu ki ? Başınıza aniden ne gelirse gelsin, onun sizi başka ve yeni bir yola soktuğunu bilin, farkındalıklı bir yol bu, öyle ya da böyle ulaşmamız gereken bir yol. Boğa burcu dünyevi varlıkları arzular ve onları kaybetmekten korkar, sınavı budur. Bu yeniayda Campbell’ın söylediği noktaya vardığımız çok açık. Bazı engeller söz konusu olsa da, belki zaman ya da şartlar, mutlaka hak ettiğinizin sizinle, hak etmediğinizin de sizden ayrılacağı dönemlerden geçtiğinizi bilin. Kahraman burada yenilenecek, uyanacak ve mutlaka başkalaşacak.
